Marja’s herstel ging door en zij schilderde Papier-stroke II. Opnieuw een groot werk waarin zij thema’s verwerkte die haar herstelproces symboliseren. De jurk die ze droeg tijdens de onthulling van Papier-stroke I werd de verbinding tussen de twee werken. Zij schilderde haar hoofd dat vaak nog zo overvol was. En de bliksemflits voor de momenten dat het ineens weer minder goed ging, van het ene op het andere moment. Dan kwam ze in een soort niemandsland terecht. Er bestaat immers geen gebaand pad voor het herstel van ziekte. Steeds opnieuw kijken wat helpt. Zo zijn er de elementen waarmee zij een ode bracht aan alles wat er gewoon al is; de kraanvogels die ze zag op een vakantie en die een lang en gelukkig leven symboliseren en de geschilderde bomen die staan voor al het goede wat de natuur biedt. Tussen de bomen tekende ze haar gedachten met een pennetje van 0.01 millimeter dik. Dat was een triomf, want net na de bloeding had ze uitval aan haar rechterzijde waardoor zij rechts niets meer kon bewegen - ze kon zelfs haar naam niet meer schrijven. En ten slotte kwam er rust. Herstellen is een proces van vallen en opstaan, het is geen lineair proces, er is geen volgorde. Alles heeft met alles te maken. 

​

​Ook dit werk heeft een permanente plek gekregen in het Bartholomeus Gasthuis in Utrecht en is daar te bekijken.